De rit per taxi

1
DE RIT PER TAXI
2
20 jaar geleden reed ik met een taxi om mijn
brood te verdienen. Toen ik laat in de middag
bij een huisje aankwam.die mij had gebeld Het was
in duisternis omhuld met uitzondering van een
klein lampje op het gelijkvloers. In deze
omstandigheden zouden de meesten eens toeteren
een minuutje wachten en doorrijden. .
3
Maar ik had reeds te veel mensen gezien die
beroofd waren van hun mobiliteit en afhingen van
een taxi als enige vervoermiddel.
4
Deze passagierster kon iemand zijn die mijn hulp
nodig had, dacht ik. Dus ben ik tot aan de
voordeur gegaan en gebeld.
5
een ogenblikje antwoordde een zwakke tedere
stem van een zekere leeftijd.
6
Ik kon horen dat er iets op de plankenvloer geslee
pt werd. Na een lange pauze werd de deur geopend.
7
Een klein vrouwtje rond 80 jaar stond voor
mij. Ze droeg een jurk met bloemenmotief en een
hoed met sluier. Net iemand uit een film van
1940
8
Naast haar stond een kleine lederen koffer.
9
Het appartement zag eruit alsof er sinds jaren
niemand in gewoond had. Alle meubels waren bedekt
met lakens.
10
Er was geen uurwerk te bespeuren evenmin
decoraties aan muren. In de hoek stond een
kartonnen doos vol met fotos en glazen.
11
Wilt U svp mijn bagage naar de auto brengen
vroeg ze. Ik droeg de koffer naar de wagen en
ging terug naar de oude vrouw.
12
Ze nam mijn arm en we wandelden langzaam naar de
auto. Ze bleef me bedanken voor mijn
vriendelijkheid.
13
Graag gedaan zei ik. Ik tracht enkel mijn
passagiers te behandelen op de manier waarop ik
zou wensen dat ze mijn Moeder zouden behandelen.
14
Oh U bent nog een goede man zei ze
15
Toen we plaats hadden genomen in de taxi, gaf ze
mij een adres, daarna vroeg ze of ik kon langs de
stad rijden.
16
Ik antwoordde dat dit niet de kortste weg was.
17
Oh dat stoort me niet zei ze. Ik ben niet
gehaast. Ik ben op weg naar het rusthuis.  
18
Ik keek in de achteruitkijkspiegel. Haar ogen
stonden vol tranen. Er rest mij geen familie ging
ze door en de dokter zegt dat ik niet lang meer
te leven heb
19
Ik heb stilletjes de teller afgezet en naar
haar geluisterd  Welke weg wil je dat ik neem 
vroeg ik.
20
De volgende uren waren we in de stad aan het
rijden. Ze toonde me de gebouwen waar ze gewerkt
had. We zijn naar de buurt gereden waar ze met
haar man gewoond had, toen ze net getrouwd
waren. Ze liet me stoppen voor een groot gebouw,
waar eens een danszaal geweest was en waar ze
als jong meisje had gedanst.
21
Soms vroeg ze om langzaam voorbij bepaalde
gebouwen te rijden Waarheen ze staarde en deze in
zich opnam zonder een woord te zeggen.
22
Plotseling, na lang rond te hebben gereden zei
ze,  ik ben moe laat ons nu maar gaan .
23
We zijn in stilte tot aan het adres gereden dat
op dat briefje stond. Het was een klein gebouw
zoals een hersteloord. Twee verpleegsters kwamen
toegesneld zodra de taxi stilstond. Ze waren
bezorgd en vooruitziend elk gebaar van de vrouw
observerend. Ze verwachtten haar.
24
Ik heb de koffer uit de wagen genomen en tot aan
de voordeur gedragen. Vanaf dat moment zat ze in
een rolstoel.  
25
  Hoeveel is mijn schuld ?  vroeg
ze.  Niets  zei ik  Maar u moet toch uw brood
verdienen  zei ze Waarop ik antwoordde dat er
nog andere passagiers waren.
26
Zonder nadenken heb ik mij voorover gebogen en
haar in mijn armen genomen. Ze zei, U hebt een
oude vrouw een moment van vreugde
geschonken Bedankt  Ik gaf haar een hand en
liep in het zwakke ochtenlicht Achter mij ging
een deur dicht. Het was het geluid van het
afsluiten van een leven.
27
Ik heb een ganse tijd doelloos en in gedachten
verzonken rond gereden zonder andere passagiers
te nemen. Ik kon de rest van de dag nog moeilijk
een woord uitbrengen.
28
ik denk niet dat ik iets belangrijkers gedaan
heb In mijn leven
I
29
We zijn altijd geneigd te denken dat ons leven
rond grote momenten draait. Maar die grote
momenten grijpen ons aan zonder dat we het
dikwijls beseffen..
30
Mensen herinneren zich misschien niet helemaal,
wat je gezegd of gedaan hebt. Maar ze herinneren
zich altijd welk gevoel je ze gaf.
31
Het leven is misschien niet altijd het feest
waarop we hoopten, maar terwijl we er zijn, laat
ons de tijd nemen om goed te dansen.  
Veel liefs!!