A1262591116wxDIO

1
Medio ambiente
2
Índice

• Desertación
• Contaminación
• Os homes tamén axudamos á desertización
• Contaminación primaria e secundaria
• Contaminación do aire
• Contaminación do solo
• Contaminación da auga
• A capa de ozono
• As radiacións ultravioletas
• Burato na Antártida
• Enquisa

3
1. DESERTIZACIÓN

• Os incendios forestais, as talas abusivas, o
  sobre pastoreo e as malas prácticas agrícolas
  están incrementado as erosións naturais en todo o
  planeta.
• A desertización ameaza aproximadamente unha
  terceira parte de toda a superficie terrestre, e
  afecta a moitas persoas. En menos dunhas décadas
  será moi difícil alimentar a crecente poboación. 

4
2. A CONTAMINACIÓN

• A contaminación consiste, na veneración de
  residuos nun medio. Non é unha cuestión de qué
  productos se introducen, senón da súa cantidade.
  A proliferación distes residuos supón un
  desequilibrio grave no biosistema.
• A nosa actividade, incluso a máis cotiá, orixina
  contaminación. Cando usamos a electricidade,
  medios de transporte Prodúcese a contaminación.

5
1.1 Os homes tamén axudamos á desertización

• Erosión.- Ao talar as árbores pode causar
  erosións, porque sen vexetación, a auga deslizase
  con velocidade e violencia cara aos ríos. As
  correntes dos ríos arrastran terra e rochas.
• Aridez.- Gracias aos terreos labrados temos máis
  tipos de comidas, o malo de arar é que se queiman
  moitas árbores para poder conseguir terreo
  suficiente para labrar.
• Incendios Forestais.- Prodúcense case sempre por
  culpa das persoas. Pódense provocar por culpa
  dunha chispa, unha brasa mal apagada ... Pódense
  queimar hectáreas de bosque.

6
Os bosques tardan entre quince e vinte anos en
recuperarse, exceptuando algúns que tardan
moitísimo máis.
7
2.1 Contaminación primaria e secundaria

• Os contaminantes poden clasificarse en dous
  grandes grupos co criterio de si son emitidos
  dende fontes coñecidas ou se forman na atmosfera
  
• Contaminantes primarios.- Aqueles procedentes
  directamente das fontes de emisión.
• Contaminantes secundarios.- Aqueles orixinados
  no aire por interaccións entre dous ou máis
  contaminantes primarios ou, polas súas reaccións
  cos constituíntes normais da atmosfera. 

8
2.2 Contaminación do aire

• A contaminación do aire resulta moi fácil. O
  problema, comeza coa utilización masiva de
  combustibles. As cidades son lugares nos que as
  concentracións de partículas contaminantes son
  especialmente elevadas, xunto cos grandes centros
  industriais.
• As partículas (CO2, SO2) se precipitan,
  mesturadas coa auga da chuvia, formando ácido
  clorhídrico e sulfúrico, dando lugar á chuvia
  ácida. Este tipo de auga non debe ser consumida
  polos seres vivos.
• O aire contaminado e as grandes subidas de
  temperatura nesta última década, fan posible o
  efecto invernadoiro. Dentro de cincuenta ou cen
  anos é probable que as temperaturas xa aumentaran
  entre 2ºC e 4ºC. O efecto invernadoiro pode
  chegar a desxear os Polos.

9

• No ano 1989 comprobouse que as emisións de óxidos
  de nitróxeno, partículas en suspensión e
  compostos orgánicos volátiles dos incendios son
  6,6 e 3,4 veces maiores, respectivamente, que as
  industriais.

10
2.3 Contaminación do solo

• O uso do solo é outra das características da
  intervención humana no medio, a reserva de
  espazos para o seu uso, como nas cidades, a
  industria, as comunicacións
• Ata a súa degradación a través da contaminación,
  por a chuvia ácida ou a utilización na
  agricultura de abonos químicos. Na agricultura, o
  cultivo dunha soa especie fai perder os nutrintes
  necesarios para o seu crecemento e tamén fai
  diminuír a variedade de prantas.
• A deforestación favorece a perda do solo. A
  erosión do solo, vese sometido pola desaparición
  da cuberta vexetal.

11
2.4 Contaminación da auga

• Ao desaparecer a vexetación, a chuvia
  arrastra os restos dos incendios ós ríos. Estes
  poden degradar a calidade da auga.
• As persoas que consumen esta auga son máis
  propensas a contraer enfermidades infecciosas que
  se propagan a través das augas contaminadas.
• Ademais, a contaminación producida polas augas
  residuais destrúe os peixes de auga doce, e
  favorece a proliferación das algas nocivas en
  zonas costeiras.
• De toda a auga embalsada, un 80 se utiliza para
  a agricultura. O 14 da auga o utiliza a
  industria. E o 6 restante o utiliza a cidade.
  Toda esta auga está moi contaminada unha vez que
  se utilizou. Normalmente, parte da auga
  dispoñible pérdese a causa das malas
  conduccións. Se pode perder hasta o 40 da auga
  embalsada.

12

• Hai moitas maneiras de contaminar a auga, tirando
  os residuos tóxicos ao mar, tirando cousas os
  ríos

13
3. A CAPA DE OZONO

• Os principais causantes da destrucción da capa de
  ozono, son maiormente o cloro e o bromo libres,
  que reaccionan negativamente con este gas.
• As concentracións de cloro e bromo na atmosfera,
  son escasas e por conseguinte, pobres na
  creación de buratos na capa de ozono, a súa
  extensión e os valores recentes.
• O efecto invernadoiro (que afecta a capa de
  ozono) é un fenómeno natural que permite a vida
  na Terra. É causado por unha serie de gases que
  se encontran na atmosfera provocando que parte do
  calor do sol, que o noso planeta reflexa, quede
  atrapado mantendo a temperatura media global en
  15 º C no lugar de -18 º C. Sen embargo, os
  científicos de todo o mundo empezaron a alertar
  de que a terra se estaba quentando a unha
  velocidade moi grande.  

14
3.1 As radiacións ultravioletas

• Chamamos radiacións ultravioleta (UV) ao conxunto
  de radiacións do espectro electromagnético, con
  ondas menores que as radiacións visibles (luz).
• O osíxeno e o ozono absorben entre o 97 e o 99
  das radiacións UV.
• A cantidade de radiacións UV recibidas na Terra
  depende moito da latitude e a altura sobre o
  nivel do mar
• Este tipo de raios poden causar
• Cáncer na pel.
• Dana o sistema inmunolóxico.
• Provoca danos nos ollos.
• Fai más severas as queimaduras do sol.

15
3.2 Burato na Antártica

• Cada primavera austral abrese un "burato na capa
  de ozono sobre a Antártida, tan extenso como os
  Estados Unidos e tan profundo como o Monte
  Everest. O burato medrou case todos os anos,
  desde 1979. Nos últimos anos, o burato apareceu
  cada ano, excepto en 1988. 
• No 1992, cando o burato alcanzou o seu maior
  tamaño, a destrucción do ozono alcanzou un 60
  máis que nas observacións anteriores. O burato
  cubría 60 millóns de km2 comparado con 44 millóns
  de km2. No 1992, o burato se observou durante un
  período máis longo, probablemente porque as
  partículas lanzadas polo volcán Monte Pinatubo
  aumentaron a destrucción da capa de ozono.

16

• Avaliacións da capa de ozono nalgúns postos de
  observación no 1992 tamén demostraron a
  destrucción total da capa de ozono entre os 14 e
  os 20 km. de altura.

17
(No Transcript)
18
(No Transcript)
19
Enquisa realizada por algúns alumnos do IES
Rosalía de Castro e xente que pasaba polas rúas
de Santiago de Compostela
20

• Se seguimos como ata agora

21
(No Transcript)
22
(No Transcript)
23

• O mundo rematará sen
• COR

24
Temos que coidalo, está nas nosas mans
25
IES ROSALIA DE CASTRO (SANTIAGO DE
COMPOSTELA) -Silvia Viña López 2ºD ESO -Alba
Salgado Roo 2ºD ESO -Paticia del Río Canedo 2ºD
ESO -Telma Lago Fuentes 2ºA ESO -Ana Janet
Pérez Vallejo 2ºB ESO -Fernando Mayer Rial 2ºD
ESO -Ignacio Mártinez Méndez 2ºD ESO -David
Montero Fernández 2ºD ESO