Alcibiade (I) Un uomo dalle mille contraddizioni

1
Alcibiade (I)Un uomo dalle mille contraddizioni

• Alcibiades, Cliniae filius, Atheniensis, formosus
  erat et excellens et in vitiis et in virtutibus
  consiliique plenus (namque imperator fuit et mari
  et terra), disertus et dives, laboriosus quoque,
  patiens, liberalis, splendidus, affabilis,
  blandus sed etiam luxuriosus, dissolutus,
  libidinosus, intemperans. Ei erat natura valde
  varia et diversa. Educatus in domo Pericli,
  eruditus est a Socrate socerum habuit
  Hipponicum. Bello Peloponnesio huius consilio
  atque auctoritate Athenienses bellum Syracusanis
  indixerunt Alcibiades dux delectus est et
  duo(due) praeterea collegae ei dati sunt, Nicia
  et Lamachus. Omnium oculos ad se convertebat,
  quotienscumque in publicum prodibat, et ei par
  nemo in civitate putabatur. Itaque Athenienses
  non solum magnam spem in eo habebant, sed etiam
  timorem. (da Cornelio Nepote)

2
Alcibiade (II)La fuga da Atene, l'alleanza breve
ma di successo con Sparta, il rifugio in Asia

• Aspergebatur enim etiam infamia, quod in domo sua
  fecit mysteria hoc nefas erat more Atheniensium.
  Itaque, postquam in Siciliam pervenerat, eius
  inimici Alcibiadem reum fecerunt, eum capitis
  damnaverunt et eius bona publicata sunt. Cum
  Alcibiades haec audivit, se a custodibus subduxit
  et inde primum Elidem, dein Thebas venit,
  postremo Lacedaemonem demigravit. Huius Consilio
  Lacedaemonii cum Perse rege amicitiam fecerunt,
  dein Deceleam in Attica munierunt et in obsidione
  Athenas tenuerunt Alcibiadis opera Ioniam a
  societate averterunt Atheniensium. Sed Alcibiadis
  amicitia cum Lacedaemoniis diuturna non fuit.
  Penitus in Thraeciam se supra Propontidem
  abdidit, sed non diu nam Thraeces, postquam
  Alcibiades cum magna pecunia pervenit, ei insidia
  fecerunt. Quia nullum locum sibi tutum in Graecia
  erat, ad Pharnabazum in Asiam transiit. Ibi rex
  Alcibiadem cepit magna humanitate et ei Grynium
  dedit, in Phrygia castrum bene munitum.

3
Antonio e Ottaviano dall'alleanza contro i
cesaricidi alla battaglia di Azio (con le sue
tragiche conseguenze)

• Brutus et Cassius, interfectores Caesaris, ingens
  bellum moverunt igitur Caesar Octavianus
  Augustus et M. Antonius Romam reliquerunt (in
  Italia remanserat Lepidus) et apud Philippos,
  Macedoniae urbem, contra eos pugnaverunt. Primo
  proelio victi sunt Antonius et Octavianus et
  periit Cassius, dux nobilitatis secundo proelio
  cecidit Brutus. Post eam victoriam, a multis
  laudatam, sic inter Octavianum et Antoniom terrae
  divisae sunt Augustus Hispanias, Gallias et
  Italiam obtinuit, Antonius Asiam, Pontum,
  Orientem. Interim a Sexto Pompeio, Cnei Pompeii
  Magni fìlio, ingens bellum in Sicilia commotum
  est a reliquis sociis Bruti Cassique. Pax
  postremo convenit. Antonius repudiavit sororem
  Caesaris Augusti Octaviani et Cleopatram, reginam
  Aegypti, duxit uxorem inde bellum civile
  commovit quia Cleopatra cupiditate muliebri
  optabat in urbe Roma regnare. Antonius victus est
  ab Augusto navali pugna inlustri apud Actium,
  clarum locum in Epiro ergo fugit in Aegyptum ubi
  se interemit. Cleopatra sibi aspidem admisit et
  veneno extincta est. Aegyptus per Octavianum
  Augustum imperio Romano adiecta est. (da Eutropio)

4
I quattro imperatori del 69 d.C brevi appunti
sulle loro personalità e sulle loro gesta

• Neroni Galba successit, antiquae nobilitatis
  senator ab Hispanis et Gallis imperator electus
  est, mox ab universo exercitu libenter acceptus.
  Galbae privata vita insignis fuerat, publica
  quoque saepe consul, frequenter dux in gravibus
  bellis. Eius breve imperium fuit insidiis
  Othonis enim occisus est. Iugulatus in foro Romae
  sepultusque in hortis suis in Aurelia via. Deinde
  Otho invasit imperium. In privata vita mollis et
  Neroni familiaris, in imperio documentum sui non
  potuit ostendere. Etiam Vitellius electus est a
  Germanicianis exercitibus imperator. Otho bellum
  contra eum suscepit, sed apud Betriacum, in
  Italia, levi proelio victus est, etiam si
  ingentes copias ad bellum habebat ergo sponte se
  occidit. Vespasianus Vitellio successit privata
  vita inlustris, a Claudio in Germaniam et deinde
  in Britanniam missus est, ubi cum hoste feliciter
  conflixit validas gentes, permulta oppida et
  insulam Vectam, Britanniae proximam, imperio
  Romano adiecit. Iudaea quoque Romano imperio
  accessit et Hierosolyma, urbs nobilis
  Palaestinae. Achaiam, Lyciam, Rhodum, Byzantium,
  Samum, Thraciam, Ciliciam, in provinciarum formam
  redegit. Offensarum et inimicitiarum inmemor
  fuit diligens coercitor disciplinae militaris
  senatui, populo, cunctis amabilis ac iucundus
  erat. Profluvio ventris extinctus est in villa
  propria circa Sabinos. (da Eutropio)

5
Romani e Sanniti

• Omnes gentes finitimae a Romanis in potestatem
  redactae erant, sed cum Samnitibus numquam
  dimicatum erat. Haec gens fera, fortis et
  bellicosa erat in montium saltibus iugisque
  vivebat et Romanorum exercitus non timebat. Haec
  fuit primi belli causa Campanis, Samnitium
  sociis, bellum indictum est a Fidenatibus, qui1
  societatem a Romanis petiverant. Quod Samnites
  socios defendere optabant, arma contra Romanos
  ceperunt, sed a Fabio Maximo magistro equitum
  deleti sunt. Samnites, irà commoti, bellum
  renovaverunt et saepe victores discesserunt nam
  secundo bello Romanorum copiae, apud Caudium
  terribili proelio fusae, sub iugum inermes a
  Samnitibus missae sunt. Pax, a senatu et populo
  desiderata, cum illis propter necessitatem facta
  est. Sed tandem tertio bello Samnitium fortis
  gentis vires a Romanis fractae sunt et in
  potestatem redactae.

6
Perseo e Danae sono accolti benevolmente da
Polidette dopo una tempesta

• Perseus Iovis, deorum patris, et Danaes1 filius
  erat. Avus eius, Danaes pater, Acrisius
  appellabatur. Is Perseum interfecturus erat,
  quoniam propter oraculum puerum timebat.
  Comprehendit igitur Perseum adhuc infantem, et
  cum matre in arca lignea inclusit. Turn arcam
  ipsam in mare coniecit. Tempestas magna mare
  turbabat et Danae, magnopere territa, anxia erat,
  sed Perseus in sinu matris placide dormiebat.
  Iuppiter haec omnia vidit et exclamavit
  Perseum, filium meum, servaturus sum.
  Tranquillum igitur fecit mare et arcam ad insulam
  Seriphum perduxit. Huius insulae Polydectes turn
  rex erat. Postquam arca ad litus pervenit, Danae
  in harena quietem cepit. Post breve tempus
  piscator matrem et filium reperiit, et ad domum
  regis Polydectis adduxit. Ille matrem et puerum
  benigne excepit, et coram populo exclamavit Iis
  miseris sedem tutam in finibus meis daturus sum.
  Danae hoc donum libenter accepit, et pro tanto
  beneficio regi gratias egit.